Heeft mijn kind autisme?

Autisme ontwikkelt zich meestal voor de leftijd van drie jaar. Het is een pervasieve ontwikkelingsstoornis die gepaard gaat van afwijkingen in de verbale en non-verbale communicatie, de sociale interactie en de verbeelding.

Kinderen met autisme hebben het vaak erg moeilijk om normale relaties op te bouwen met anderen. ze hebben vaak niet dezelfde interesses als leeftijdsgenootjes. Vaak kunnen ze niet-verbale communicatie zoals gezichtsuitdrukkingen niet begrijpen. Ze hebben vaak moeite met taal. Veel autisten spreken zelfs helemaal niet.

Ongeveer 8,7 op de 10.000 kinderen zijn autistisch. Meer dan 1 op de 300 kinderen heeft een pervasieve ontwikkelingsstoornis, waarbij enkele kenmerken van autisme te onderscheiden zijn, maar niet allemaal.
Autisme is een ongeneesbare aandoening waarbij grote verschillen bestaan. Patiënten met een milde vorm kunnen meestal alleen leven, terwijl mensen met een zware vorm hun hele leven ondersteuning zullen nodig hebben.

Oorzaken

Naar de oorzaken van autisme is al heel wat wetenschappelijk onderzoek gedaan. Toch bestaat er nog heel wat discussie over. Een van de meest aannemelijke theorieën is dat de oorzaak van autisme zich zou situeren op genetisch vlak. De interactie van verschillende genen zou leiden tot autisme. De kans dat iemand autisme heeft is 50 tot 100 keer zo groot als er binnen het gezin nog iemand autisme heeft.Mannen worden vier keer zo vaak getroffen door autisme als meisjes.
Vroeger werd de opvoeding als een mogelijke oorzaak gezien, maar die theorie geldt nu volledig als achterhaald.

Symptomen

De symptomen van autisme variëren enorm, maar volgen een algemeen patroon. Een autistisch kind vertoont doorgaans niet alle symptomen.

In de eerste maanden van hun leven zullen autistische kinderen vaak relatief normaal gedrag vertonen, voordat ze minder gaan reageren op hun ouders en op andere stimuli. Ze zullen vaak moeite hebben met het voeden of met op het potje gaan, lachen niet als ze de gezichten van hun ouders zien en bieden weerstand als ze geknuffeld worden.

Wanneer ze de peuterleeftijd bereiken, wordt het pas echt duidelijk dat deze kinderen in een eigen wereld leven. Ze spelen niet met andere kinderen of speeltjes, ze houden liever afstand en spelen alleen.

De verbale en non-verbale communicatievaardigheden zoals spraak- en gezichtsuitdrukkingen ontwikkelen zich op een eigenaardige manier. De symptomen kunnen variëren van mutisme tot napraten. Autistische kinderen hebben vaak een taalachterstand. De taal die ze gebruiken is concreet en zonder verbeelding.

Een ander symptoom van autisme is een extreme weerstand ten opzichte van verandering. Autistische kinderen willen het bij de bestaande gedragspatronen en omgeving houden. Ze ontwikkelen vaste speelpatronen, komen in opstand tegen verandering (bijvoorbeeld meubels die van plaats veranderen) en kunnen geobsedeerd zijn door een specifiek onderwerp van gesprek.

Andere abnormale gedragingen die aanwezig kunnen zijn, zijn flapperen met de armen en handen, wandelen op de toppen van de tenen, woedeaanvallen, rare lichaamshoudingen, onvoorspelbaar gedrag en hyperactiviteit.
Een autistisch kind heeft een slecht beoordelingsvermogen loopt daardoor meer risico. Een autist kan bijvoorbeeld een drukke straat inlopen zonder enig teken van angst.

Kinderen met autisme hebben vaak een vaardigheid waarin ze heel erg uitblinken. Zo kunnen ze bijvoorbeeld heel goed de weg onthouden of kennen ze binnen de kortste keren een heel muziekstuk vanbuiten.

Vaak hebben autistische kinderen een bijkomende psychiatrische of neurologische aandoening. Mentale handicaps of epilepsieaanvallen komen vaak voor.

Behandeling

Een vroege diagnose is uiterst belangrijk. Wanneer de diagnose gevallen is, kunnen de ouders, fysiotherapeuten en specialisten beslissen wat het beste is voor het kind. In de meeste gevallen kunnen de ouders thuis hun kind aangepaste zorg geven.

De kinderen kunnen terecht op scholen die extra aandacht besteden aan autisme. Bij de opvoeding van een autistisch kind moet je aantal zaken steeds voor ogen houden:

  • Geef het kind duidelijke aanwijzingen.
  • Moedig het kind aan zich op een specifieke manier te gedragen
  • Prijs het kind voldoende en geef het beloningen als het zich zo gedraagt
  • geef het kind geleidelijk aan moeilijkere uitdagingen
  • Leer het kind aan wanneer het zich wel en wanneer niet zo moet gedragen

Ouders moeten dus voldoende gedragstechnieken aangeleerd krijgen, zodat ze hun kind op de best mogelijke manier kunnen begeleiden.

Medicatie kan aangeraden zijn ter behandeling van specifieke symptomen als epilepsie, hyperactiviteit en stemmingswisselingen.

Dit bericht is gepost op 14 May 2008 om 2:29 pm uur en is geplaatst in overige aandoeningen.

Andere interessante artikels: WordPress › Error

There has been a critical error on this website.

Learn more about troubleshooting WordPress.